Vae zeen as Rogstaekers geboeëre
De vastelaovendjveering in Wieërt és hieel nauw verbônge mette plaatselikke legende vanne rog, woeë-aan de Wieërtenare de naam Rogstaekers ontlieëne.
Volges de legende rieëj ieëuwe gelieëje ´nne vrieëmdje koupmân mét ´ne wage vés op doeerreis doeër Wieërt.
Doeër ´t schokke vanne wage oeëver de hobbelige kei-je veel ´nne groeëte rog vanne wage en blieef onopgemêrrektj doeër de voormân in Wieërt ligke.
’t mot ´n groeët en verschrikkelik bieëst gewaesj zeen, op ´t ieerste gezicht zoeë waat as ´n monster uut de hel.
De brave Wieërtenare di-j ´t bieèst vônge, méndje zellufs dette duuvel eur stédje belaagdje.
Op allerlei-j muugelikke meneere woeert de bevolking gewaarschowdj.
Hendrik de Vos rieej op ziêne os met ´nne toeter roond, Peter de Bont waas d´n umrooper en houwdje op ´n bespanne biecaer de pestoeer en de schötteri-j woeerte um höllep geroope.
De dappere leepe tesame met hârke, gaffels, reêke, zei-j-ze, hellebaarde, lânse, scheetgewieere en zellufs ´n kenon.
Unne galg woeert opgerichtj; d´r woeert mood ingedroonke en de vrölluj spoeerdje eur manne aan, terwiêl weer ânger vrölluj eur manne prebieerdje aaf te hoaje van ´t duvelse gedrocht.
Wis ´ne echte striêd és ´t noeets gekaome umdet de Wieërtenare zich hieel verzichtig toeendje.
Daonaeve haaj de koupmân op ´n gegaeve memênt zien verlees inne gaate.
Hae drej-dje um en kwoom oppe plaats terwiel de noeedklokke nog loowdje en de mînse nog altiêd oeever d´n aanval aan ´t oeeverlégke woeere.
Hae drong zich oppe vuuergroond en maakdje ´n indj aanne konsternâsie doeer de vés op ziêne wage te smiête en te roope: “Gy lompe Weertenaers weet gewis dat dit heden was mynen vis”
Vanaaf toen woore de Wieërtenare “De Rogstaekers” geneumtj.
